میلاد یگانه دختر پیامبر اسلام(ص) با روزهای آغازین سال نو در ایران همراه شده است؛ بانوی بزرگواری که شان نزول سوره کوثر بود و با داشتن صفت های نیکو برای بانوان در تمام عصرها الگویی شایسته محسوب می شود.

حضرت فاطمه زهرا(س) در 20 جمادی الثانی سال پنجم بعثت، خانه حضرت محمد(ص) و حضرت خدیجه(س) را با قدم های مبارک خویش نورباران کرد. ایشان در آغوش پرمهر مادری چون حضرت خدیجه(س) و در محضر پربرکت پدر بزرگوار خویش حضرت محمد(ص) از چشمه دانش معنوی بهره مند شد.
یگانه گوهر هستی که پروردگار جهانیان بشارت میلاد ایشان را در سوره کوثر داده بود چنانچه در وصف جایگاه و مقام زهرای مرضیه(س) می فرماید: «ما به تو کوثر را عطا کردیم، پس به شکرانه آن نماز به جای آور و قربانی کن. همانا نسل دشمن تو بریده خواهد ماند.»
خاتم الانبیاء(ص) به دلیل آن که خداوند به ایشان و فرزندانشان محبت دارند و آنها را از آتش جهنم دور ساخته است، نام فاطمه را برای این بانوی بزرگ برگزیدند. 
از دیگر نام های حضرت فاطمه(س) می توان به زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه، محدثه، صدیقه کبراء، حوراء و عذراء اشاره کرد. ام الفضائل، ام العلوم، ام الکتاب، الم الخیره و ام الاسماء، ام الحسن، ام الحسین، ام المحسن، ام الائمه و ام ابیهاء از کنیه های ایشان به شمار می روند. 
حضرت زهرا(س) در خانواده ای دارای مکتبی الهی رشد و پرورش یافت و با نیکوترین خصلت ها و صفت های انسانی آشنا و شایسته آن شد تا الگویی ارزشمند در تمام تاریخ برای زنان و بانوان عالم باشد. 
حضرت صدیقه کبرا(س) با آغاز رسالت خاتم الانبیاء(ص) همواره مونسی دلسوز در کنار پدر بود و هنگامه ای که پیامبر از اذیت و آزارهای دشمنان و مشرکان دل آزرده می شدند، از ایشان دلجویی می کرد، به گونه ای که پیامبر اکرم(ص) این بانوی بزرگ را «ام ابیهاء» نامیدند. این کلمه علاوه بر معنای مادر پدر به معنی اصل و مظهر نبوت و ولایت نیز است. 
ویژگی های بی نظیر حضرت زهرا(س) سبب شد تا خواستگاران بی شماری از نامداران و ثروتمندان مکه، برای ازدواج با ایشان پیشقدم شوند که همگی با پاسخ منفی پیامبر اکرم(ص) رو به رو شدند، اما پس از مطرح شدن تقاضای خواستگاری از طرف حضرت علی(ع)، با فرمان خداوند، حضرت محمد(ص) رضایت خویش را اعلام کردند و بدین ترتیب در یکم ذی الحجه دوم هجری، در پیوندی آسمانی حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) به عقد یکدیگر درآمدند که ثمره این پیوند مبارک چهار فرزند به نام های امام حسن(ع)، امام حسین(ع)،حضرت زینب(س) و ام کلثوم(س) بود.
این بانوی آب و آیینه که الگو و اسوه پارسایی برشمرده می شود، همواره همسری شایسته و غمخوار برای امیرالمومنین(ع) به شمار می رفت و در تمام دوران سخت، لحظه ای ایشان را تنها نمی گذاشت و در مقام مادری نیز تمامی تلاش خود را به کار بست تا فرزندان خویش را با آموزه های روح بخش اسلام آشنا سازد و درس صبر و استقامت را به آنان بیاموزد تا برای آینده ای پرفراز و نشیب آماده شوند، حماسه سازان قیام کربلا، شاگردان مکتب زهرای مرضیه(س) بودند که شجاعت و فداکاری در راه اسلام را از مادر فراگرفتند. 
با رحلت جانکاه حضرت محمد(ص) آخرین پیام آور حق؛ غم این جدایی حضرت زهرا(س) را بیش از پیش بیقرار ساخت و علاوه بر آن اذیت و آزار نیز بر اندوه ایشان می افزود. کوثر نبی(س) با وجود شرایط بسیار دشوار هرگز در دفاع از مقام ولایت از هیچ کوششی فروگذار نکرد و برای جلوگیری از انحراف در حقانیت و شریعت اسلام به روشنگری و آگاهی سازی امت پیامبر اکرم(ص) پرداخت.
دیری نپایید که دشمنان و بدخواهان اهل بیت(ع)، روشنگری های این بانوی فرهیخته را در نشر و گسترش رسالت پدر برنتافتند و به فاصله اندکی پس از وفات پیامبر اکرم(ص)، با هجوم به منزل حضرت مرضیه(س)، وجود پاک وی را مجروح ساختند و سرانجام این بانوی بزرگوار به مقام والای شهادت نایل آمد و امام علی(ع) پیکر پاک او را به صورت پنهانی در مکانی نامعلوم به خاک سپرد.
روز ولادت حضرت فاطمه(س) به فرمان امام خمینی(ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی به عنوان، «روز مادر» نام گرفت که می تواند بهترین فرصت برای آشنایی با روش زندگی آن حضرت و خاندان پیامبر اسلام(ص) و همچنین درک مفاهیم دین روشنی بخش و هدایت گر اسلام باشد.

منبع : ایرنا